Serdanek bo Mizgefta Ehmedê Xanî û nanê tenûrê li Munchenê

Reportaj

Armanca avakirina mizgeftên kurdan ew bû ku kurd xwe ji tirkan cuda bikin û ibadeta xwe bi zimanê kurdî bikin. Lê tiştên em niha dibinîn di mizgeftan de bi navê welatparêziyê “Taqiye“ û fundementalîzm jî bi awayekî ne eşkere di nav oldarên kurd de xurt dibe. Divê ev metirsî ji bo berjewendiyên civaka kurd, demokrasî û mafên mîrovan bê sekinandin.

Mizgefta Ehmedê Xanî li Munchenê

Mizgefta Ehmedê Xanî li Munchenê li navnîşana Schillerstrasse 23 ye. Schillerstrasse ji Gara mezin ya Munchenê de dêstpe dike, cadeyên Schwanthalerstrasse û Landwehstrasse wekî kêrê dibire û heta nêzikî meydana Sendlinger-Torê berdevam dike. Dirêjbûna wê nezikî 300-400 metroyan e.

Dema ku mirov diçin mizgeftê di Schillerstrasse 23 de li aliyê çepê, dikanên elektronikê, barên seksê hene ku di hundirê wan de jinên ku laşê xwe difiroşin kardikin û li aliyê rastê jî Restorant/Cafê ya Silêmaniyê xwarin û wexwarinên erebî û kurdi ikram dikin. Di Schillerstrasse de pir dikanên ereban, tirkan û almanan hene. Mesela Restoranta Alî Baba lehmecûnê Rihayê û restoranta tirkmenên ji Amedê jî tirşik, riz û donerê difiroşin.

Restorant/Cafê ya Silêmaniyê

Xortên ji Silêmaniyê, Hewler û Duhokê li ber wan dikanan û li ser deriyên U-Bahn û S-Bahnan di dêsten xwe de tesbîhan kildikin, saetan dijmêrin û ji keçên ku derbasdibin re gotinan dibêjin. Gelek ji wan xortan bê kar in, bê mal in, eger şansa wan hebe li ba ereb û tirkan vek hemalan saet bi 3 anjî 5 euroyan kardikin. Perê ku ji dewletê distînin yan jî bi şev û rojan di qumarxaneyan de bi otomatan dileyîzîn. Di nava salekê de du xortên kurd ji ber otomat û qumarê li vî bajarî xwe kuştin.

Wekî Mala Kurda ye, lê jin û mêr cuda ne!

Di Schillerstrasse 23ê de di navbera du xaniyan de mirov derdikeve qata yekê; li aliyê çepê mîrov deriyê “Mizgefta Ehmedê Xanî“ dibîne. Li ber anjî li pişt derî pêwîst e tu sola xwe derxî û deynî ser refên textan. Li gor serokê Mizgeftê Hecî Muhamed dema mirov bi solê werin hundir, “wek dêstên zilaman bi dêstên jinan kevin, qedexe ye û heram e“. Li aliyê çepe sol û li aliyê rastê jî mutfaxa mizgeftê xuya dike. Li wir xwarin û vexwarin tên amadekirin. Mirov di deriyekî din re derbasî hundirê mizgeftê dibe. Du navên mizgeftê hene: Mizgefta Ehmedê Xanî û Kultur- und Hilfsverein e.V., yanî Komela Çandî û Alîkariyê. Serokê Mizgefte Muhamed dibêje “Mizgefta me, jiber ew me wek terorîstan dibînin, ji şaredariya Munchenê ti alikarî nastîne. Kirê û hemû mesrefên mizgeftê ji aliyên endaman û xêrxazan tên dabînkirin.“

Li ser televîzyonê li alaya Kurdistanê tê dîtin

Di hundire mizgeftê de li aliyê çepê oda jinan û li aliye rastê jî salona nimejê bo zilaman heye. Wexta tu rêdinê li himberê te cihê avdestê û televizyonê xuya dikin. Li ser televîzyonê li alaya Kurdistanê tê dîtin.

Meleyê tirkan me înkar dikin

Melê mizgeftê Seyda Haci Bohtî (64) mirovekî zor bedew û dilxweş e. Dema ku dipeyîve mîrov dibêje qey ji rûyê wî nûr dibare. Seyda dibeje “Nimejvan roja îne di saet 13:00 de tên û di saet nezikî 15:00 de hedî hedî derdikevin der“. Li dû nimêje Seyda dersên erebî dide zarokan. Seyda di peşiya nimêjvanan de fatîhê û weazên xwe bi erebî û kurdî dixwîne. Ew dibêje “em Kurd şafiî ne, tirk jî hanîfî ne.

Seyda di peşiya nimêjvanan de fatîhê û weazên xwe bi erebî û kurdî dixwîne

Heqê me ye jî em bi zimanê xwe di mizgeftan de bipeyîvin û fatîhên xwe bi kurdî bixwînin. Armanca mele û dewleta tirkan wendekirina ziman û çanda kurdî ye. Niha li Kurdistanê jî oldarên kurd naxwazin li dû meleyên tirk yên henîfî nimeja xwe bikin. Meleyên tirk nikarin tîpên di Quranê wekî w, x, û h bînin ziman. Yanî nizanin bi erebî bixwînin û dema ku ew Quranê dixwînin mîrov ji wan fahm nake.“

Di saet 10an de taşte dike

Ma gelo roja seydayekî kurd çawa dest pê dike? Seyda dibêje “ez hersibe di saet 04:30 de ji xew radibim. Destmêja xwe digrim û nimêja xwe ya sibe dikim. Dû re dîsa diçim radikevim. Nêzikî saet 09:00ê ji xew radibim, dîsa dest û rûye xwe bi avê taze dikim û taştê dixwim. Nanê xwe ji dikanên kurd û ereban dikirim. Nane wan xweş e, lê dîsa ez bêriya şorba nîskan, pivaz û nanê Kurdistanê dikim.“

Seyda dibeje “rojê nezikî 20 an jî 30 kês tên li vir nimêj dikin"

Deriyê mizgeftê hertim vekirî ye, ji bo nimêje mirov tên û diçin. Seyda dibeje “rojê nezikî 20 an jî 30 kês tên li vir nimêj dikin. Rojên înê jî nezîkî 50-60 kes tên. Piraniyên wan Kurdên ji başûr in. Di mehên havînê de jî pir turisten ereb tên vir nimeja xwe dikin.“ Seyda ku wext bibîne sporê dike, spora wî jî meşa di nava parkan deye. Ew wekî din televîzyonên kurdî temaşe dike, pirtûk û rojnameyên kurdî dixwîne.

Di hundirê bajêr de nanê tenûre ledixin!

Di hundirê bajêr de nanê tenûre ledixin: Ji bo nanpêjiyê 3 kes kar dikin

Piraniyê nimejvanan li der û dora îstasyonê karên wek hamaltiyê, gastronomî, servîs û karên serbixwe dikin. Hinêk jî dikanên wan hene. Kurdekî bi navê Star (35) ji Silêmaniyê ye, li Schwanthalerstrassê dikanek wî heye. Fêkî, zebze, goşt, nîsk, bulxur û hemû pêdiviyên malê difroşe û nanê taze lêdixe. Ji bo kirîna nen caran dikana wî tije dibe û mîrov nikare xwe bilivîne. Nanê wî ne wek nane gundan e, lê wek nanê sêlê tenik e. 4-5 heban dixe torbê naylon û bi 1 euro difroşe.

Xwediyê dikanê birêz STAR Rûdawê dixwîne

Tişta balkêş ew e ku wî di dikana xwe de tenûrek ava kiriye. Ji bo nanpêjiyê 3 kes kar dikin. Yek nan lêdixe, yek hevîr çedike û yê dinê jî nan dide ser hev, dixe torbe û dide mişteriyên xwe. Li ser kaseyê jî Star disekine.

Ji bo kirîna nen caran dikana Star tije dibe û mîrov nikare xwe bilivîne

Kurdên ku li vê mintiqê de dikanên wan hene, bi piranî tiştên xwe ji dikanên tirkan dikirin û dîsa bi buhatirîn difiroşin. Yanî burjuvaziyên biçûk ên komprodor in.

Serokê mizgeftê: Divê jin her derên xwe binxêfin

Seroke Mizgeftê Hecî muhamed ev nêzikî 40 sal in li Munchenê dijî û temenê wî jî 63 ye û hîn peyvek bi almanî jî hîn nebûye. Dibêje “dema ku jin tên vir em perde di navbera xwe de dikişînin. Ew di oda xwe de em di oda xwe de“. Yanî bi zmanekî din: em naxwazin wan bibînin! Ez navê wî dipirsim. Naxwaze navê xwe bi temamî ji min re bêje. Dibêje, “ma te navê min çi dikî. Ez çi bêjim tu jî wê dinivisînî“.

S. Koçan, jî xwe wekî berpirsiyarekî mizgeftê dibîne û çar sal berê ji Dortmundê hatiye Munchenê. S.Koçan jî wek serok Hecî Muhamed ji Varto ya ser bi bajarê Mêşê ye. Koçan ev 17 sal in li Almanya dijî. Dibêje “ez beriya çar salan li Dortmundê serokê Federasyona Civaka Kurdistanê bûm.“ Li kêleka me jî seyda di bin çavan de li me guhdar dike. Sebir dike ku ew jî biaxive.

22 salan ji Tirkan re meletî kiriye

Temenê seyda 64 e û nêzikî deh salan di cemaata îslamî de kar kiriye

Seydayê mizgeftê Haci Bohtî berî ku bê Munchenê ew li Tirkiyeyê wek kadroyekî Diyanetê 22 salan imamtî kiriye. Temenê seyda 64 e û nêzikî deh salan di cemaata îslamî de kar kiriye û kesekî “bi rih û canê xwe welatparêz e“.

Li Eruhê ya ser bi Sêrtê ji dayik bûye. Mala wî niha li Kurdistanê li Erxeniyê ye. 3 keç û 3 kurên wî hene. Seyda sê mehan carek tê Munchenê û dema ku se meh xelas dibin dîsa vedigere Erxaniyê û piştî du se mehan dîsa tê Munchene. Yanî Seyda şeş mehên xwe li Munchenê û şeş meh jî li Erxaniyê derbas dike. Seyda dîroka xwe ye meletiyê wiha vedibêje: “Min ji Diyanetê re li Sakarya, Sêert, Amed û Batmanê 22 salan meletî kir. Di sala 2000ê di bûm teqawut. Dû re min li Den Haag, Wiyena û li Oslo bo mizgeftên kurda li ser daxwaza cemaata Kurdistanê meletî kir. Di sala 2006ê de bo mizgeftên kurdan ez hatim bajarê Munchenê, herwiha çûm Koln, Metz û Berlînê.“ Deme ku seyda diaxive mirov dibêje qey ew Marc`o Polo ye. Seyda Kurdekî seyar e li pir welatên ewropî û erebî jî geriyaye. Ew ji bo kar di navbera salên 1994 û 1996ê de çûye Kuwêtê jî. Seyda dibeje "Min wekî kesêkî werger û şêwirmend ji bo fîrmayek filîstinî û kuwêtî kar kir"..

Zubeyde naçe mizgeftê!

Piraniyên Kurdên ku diçin mizgeftê nerazîbûniyên xwe dijî xelkên oldperest vedibêjin “Dixwazin hemû jinên kurd jî wek jinên afganî û erebî û farisan ji bo ku zilam li wan temaşê nekin, xwe veşêrin.

Jina kurd bi navê Zubeyde jî nerazîbûna xwe ji oldperestên di mizgeftên kurdan de tîne ziman û dibêje, “ez berê diçûm mizgeftan, lê jiber ku zilam nêzîkê jinan nakin û mafên jinan nasnakin min biryara xwe da ku edî ez hewdiçim mizgeftan.“

Reşad Ozkan/Munchen

www.rudaw.net

Çalişlar û Babahan: li Tirkiyê pirsgirêka herî mezin û girîng pirsa Kurd e



Oral Çalişlar (Radikal) û Ergun Babahan (Star) / Foto:Reşad Ozkan

Munchen (Rûdaw) - Nivîskarê Rojnameya Radîkal a Tirkî Oral Çalişlar û nivîskarê Rojnameya Star a Tirkî Ergun Babahan ji bo beşdariya panela bi navê “Di pêşketina demokrasiyê de li Tirkiyê rolê medyayê" hatibûn bajarê Almanya, Munchenê. Hevkarê me Reşad Ozkan li Munchenê bi herdu rojnamevanan re axivî  û herduyan jî bi balkêşî destnîşan kirin ku li Tirkiyê pirsgirêka herî mezin û girîng pirsa Kurd e û gotin: “Heta ev pirsgirêk neyê çareser kirin ne aştî û ne jî demokrasi tê Tirkiyê. Û tenê du kes, herdu Abdullah, ango Abdullah Ocalan û Abdullah Gul dikarin vê pirsgirêkê çareser bikin."

Rûdaw:Birêz Calislar û Birêz Babahan hûn beriya hertistî bi xêr hatin Munchenê. We di axaftina xwe de da zanîn ku li Tirkiyê pirsgirêka bingehîn pirsa Kurd e. Li gor we ji bo çareseriyeke demokratîk û aştîxwaz a vê pirsgirêka girîng gelo medyaya Tirk a ku kunyeya wê ne paqij e, dikare roleke çawa bileyîze?

Oral Çalişlar: Wek diyardeyeke dîrokî divê mirov qebûl bike ku medyaya Tirk di pirsgirêka Kurd de rolek neyênî leyîst. Di meseleya Kurdan de, di fahmkirina daxwaziyên gelê Kurd de hewldanek erênî nehatiye kirin, ji bo çareseriyê weşan nehatiye kirin, Kurd nehatine dîtin û hesibandin. Lê em nikarin bêjin ku hemû dezgehên medyayê ji sedî sed wiha kirine. Jiber ku di medyaya Tirk de ji serî heta îro, aliyek astîxwaz û dilgerm hebû û çareseriyeke demokratîk dixwast û dema vê helwêstê nîşan dida rastî zext û astengiyan dihat. Em di demeke wisa de ne ku ev alî niha her dice bihêztir dibe.

Di vir de divê em du tişten baş bibînin: Heta niha di meseleya Kurd de medyaya navend roleke negatîf dileyîst. Lê niha, di demên dawî de organên medyayê yên nêzî hikûmetê, li gor siyaseta hikûmetê, mixabin bûyerên wê herêmê raste rast ranagihînin û rast fahm nakin. Ev yek bi baldari di girtîna endamên KCKê û sûn de derket holê ku, şaş fahmkirina meseleyê di medyaya nêzî hikûmetê de didome..

Niha tişta girîng li pêşiya medyayê û Tirkiyeyê ev e: Divê Doza KCKê, PKK, Tevgera Kurd baş bê fahmkirin. Di vê çarçovê de dema em lê binêrin, rapora Cengîz Çandar gelek girîng e. Ango ev hemû tiştan, tiştên ku em difikirin ji serî heta dawî dinirxîne. Rastiyên rojane baş nîşanê me dide. Li gor min pirsgirêka dema nû jihevfahmkirina Kurd û Tirkan e. Niha dema ku ez bangê we dikim, ez bang li rayagiştî ya Kurd dikim; hûn dezgeheke medyayê ne û weşana xwe bi Kurdî dikin. Pir girîng e ku Kurd jî karibin Tirkan fahm bikin. Angi di rayagiştî ya Kurdan de nefahmkirina rewşa Tirkan heye. Jiber ku tişteke ne hêsan e. Hûn bi rayagiştiyeke ku ev sed sal in di binî propagandaya yekalî de dimîne, dijîn. Ev rayagiştî derbarê Kurdan de çi bibihîse û bibîne şaş fahm dike. Ji bo ku ev tişt biguhhere û we baş fahmbikin, divê peyamên Kurdan bi baldarî bên gotin. Li aliyê din, netewperestiya Kurdan ku her diçe xurt dibe, car caran dijberiya hemû Tirkan dike. Ji bo jihev fahmkirinê divê ev tişt zêde neyê kirin.

Birêz Babahan, netewperestiya Kurdan a ku birêz Çalişlar niha behsa wê kir, gelo ne li himberê înkar û êrîsên dewletê yên sedsalî û li himberê rayagiştî  ya Tirk a ku hebûna Kurdan nedidît, derketiye holê? Kurd dema ku destên xwe ji bo aştiyê dirêj dikin û destê wan vala dimîne, ev jî nabe reaksiyon?

Ergun Babahan: Di demeke weke îro de pir baş e ku paşeroj bê nîqaş kirin. Em dikarin bi zimanek zelal bêji ku siyaseta înkarkirina Kurdan êdî nema. Pirsa Kurd ji sala 2002ê ve di medyayê de bê tirs û bi şêweyeke vekirî tê nîqaş kirin. Mînak, Rojnameya Miliiyetê piştî demekê careke din dîsa bi Murat Karayilan re hevpeyvîn cêkir, cîh da nexşerêya ku Abdullah Ocalan amade kiribû û herwiha nêrînên wî, dibin alîkar ku rayagiştî ya Tirkiyê daxwazî û hêviyên Kurdan baş nasbikin. Ez tevlî Oral dibim. Divê daxuyanî, gotin, wesan û siyaseta ku di navbera herdu gelan de bibe sedeme sarbûniyê, dijminatî û jihevdurketinê, neyên kirin. Divê weşanên pozîtif bên kirin ku herdu alî hevdu bas fahmbikin.  Jixwe eger Tirkiye bi rastî dixwaze di herêma xwe de bibe dewletek mînak û ihêz, divê beriya hertistî pirsgirêka Kurd çareser bike. Tirkiya ku pirsa Kurd bi rêyên demokratîk çareser neke, nikare gavek pêşde here.

Li Tirkiyê di salên dawîn de di meseleya Kurd de gelek pêsketinan rû dan, hemû jî di serdema desthilatdariya AKPê de cêbûn. Mînak hêza artêsê li ser siyasetê hat lawaz kirin, naskirina pirsgirêkê... Lê di bin navê "Rêvekirina demokratîk" de aloziyek derket holê. Li gor wê, niyeta hikûmetê heye ku pirsgirêka Kurd çareser bike? Yan jî hêzekî heye ku astengiyan derdixe?

Çalislar: Tayyip Erdogan dixwaze di seranserê dinyayê de bibe lîderek bi bandor. Gelek tist hene ku mirov helwestên wî wiha binirxîne. Tirkiye bi mezinbûna xwe ya aborî re ku %11 ye, di nava 10 welatên ku pir zêde mezin dibin e cih digire. Bi mezinbûna lezgîn kete pêsiya Cin û Hindistanê. Hûin aboriyeke wisa ku ewqas zû mezin dibe eger bi siyaseteke demokratîk re nekin yek, wê sikestin derkevin. Siyaseteke demokratîk jî tenê bi çareseriya pirsgirêka Kurd re cêdibe. Heta ku pirsgirêka Kurd weke pistî li pista xwe bihêle, Tirkiye nikare bibe welatek bihêz û mînak. Divê ev helwest bê nîsandan û Erdogan ji min bastir dikare vê tistê fahm bike.

Eger ew bixwaze bibe lîderek mezin û navê wî di pelên dîrokê de cihekî taybet bigirin, tenê bi çareserkirina pirsgirêka Kurd re ev ti çareserkirina t mimkûn e. Jiber vê yekê ez ji bo dahatuya serokwezîr, çareserkirina vê pirsgirêkê wek karê herî girîng dibînim. Ez ji ber vê jî hêvîdarim ji dema pêşiya me. Jiber ku, nêzîkatiya Kilicçdaroglu li ser pirsgirêka Kurd ji ya Baykal cudatir e. Yanî nêzîkatiyeke wî ya pozîtîf heye. Eger herdu partiyên mezin di meseleya çareserkirinê de lihev bikin, bihev re hewl bidin wê çareserî hêsantir bibe. Berê blokaja CHPê netewperestî bû û Tayyip Erdogan jî ji vê yekê ditirsiya; niha ev blokaj tê guhertin, ango ji bo bê guhertin sert ûmercên xurt hene. Tistek din, Kurdan jî dengê xwe bilind kirin û bi hêzeke mezin nûnerên xwe bo parlemenê hilbijartin. Ev jî nîsan dide ku Kurd çareseriyê di parlemenê de dibînin, hêza parlamenê nas dikin. Eger mirov hemû daxwazî û elwêstan bîne berhev, wê gavê mirov dibîne ku pêvajo ber bi çareseriyê ve diçe. Eger bûyerên bêxêr rû nedin, destên tarî nekevin nava pêvajoyê û aloziyê dernexin, ez dema niha ji bo çareseriyê bas dibînim. Kî dikare aloziyê derxe? Weke tê zanîn hêzên mîlîtarîst ên ku ji derfetan hatin dûrxistin, dibe ku astengiyan derxin. Ji bo çareseriyê dem ba çareserkirina û hemû ti çareserkirina t bi baweriyê û dilxwaziyê ve girêdaye; ez hêvî dikim ku serokwezîr vê bawerî û biryarê nî çareserkirina an bide.

Rûdaw: Birêz Babahan, Serokwezîr pêşî got "Pirsa Kurd heye", dû re paşve gav avêt û got  "Pirsgirêka Kurd na, pirsgirêkên hemwelatiyên me yên Kurd hene" Li gor we, serokwezîr xwest çi bêje?

Babahan: Ez vê guhertinê bi siyaseta hilbijartinê ve û bi niyeta lawazkirina hêza nijadperest ve girê didim. Paşê li Diyarbekir zimanê xwe guhert. Reaksiyona serokwezîr bo Habûrê her du rojên pêşî baş bû. Xwest ku gel kêfxweşiyê bike. Di vir de du tişt bûn asteng: Yek: Baykal bi zimanekî tûnd civîna çapemeniyê cêkir û li himberê p1evajoyê pozîsyon girt. Du: Erdogan li lêpirsînên rayagiştî temaşe kir û neçar ma ew jî pozisyona xwe biguherîne. Her siyasetvan guh dide dengê rayagiştî. Jixwe hemû lêpirsîn û xebat nîşan didin ku li pêsiya çareseriya kêşeyê leşker û rayagiştî ya Tirk heye. Divê siyasetmedarên Kurd di vir de rewş û zehmetiyên Erdogan bibînin û li gor wê helwêst nîşan bidin. Ez jî wek Oral hêvîdar im. Ango wê Tirkiye wiha pêşde biçe û çareseriyeke demokratîk bê dîtin.


Rûdaw: Birêz Calislar, Birêz Babahan wê kî pirsgirêkê çareser bike? Eger Erdogan û Ocalan çareser bikin wê wek çareserkirina kêseya Îsraîl-Fîlîstînê nebin berendamê Xelata Astiyê ya Nobelê?

Babahan: Çima nebe?

Çalişlar: Dema em di kolanên Diyarbakirê de digeriyan em çûn li ber mizgeftê jî rûniştin û bi hemwelatiyan re axivîn. Ew axaftina wê derê pir xweşê min hat. Atmosfera ber mizgeftê wek biryar û ramana hemû Diyarabekirê ye. Tiştek wiha gotin ji min re: Bila herdu Abdullah çareser bikin! Yanî Abdullah Gul jî, Abdullah Ocalan jî xwediyê hêz û îradeyê ne. Ev tişt ji me re dide xuya kirin ku Kurd çareseriyê dixwazin. Wê Tirk jî bixwazin, niha ber bi xwestinê ve diçin.Jiber ku şerê 25 sal in didome di nava herdu civakan de jî birînên mezin çêkirin.Û di dawiyê de herdu aliyan jî hev têknebirin. Û ti sedemek tine ku ev se hê jî  berdewam bike. herdu alî jî westiyan. Ji aliyê din ve, Tirkiye her diçe dewlemend dibe, Kurd jî ji vê dewlemendiyê para xwe distînin. Dema ku hûn diçin Bakurê Îraqê û Diyarbekirê, hûn vê aboriya pêşketî dibînin. Welat dewlemend dibe, mirov eger karibe welatek wiha bihevre pêşde bibe, wê çima mirov şer bike! Jiber vê yekê ez dikarêm bêjim hemû şert û merc ji bo aştiyê guncav in. Hemû mesele di destê siyasetmedaran de ye, divê bi biryarek xurt dest bavêjin meseleyê.Gelek şaşfahmkirin hebûn, niha yek bi yek radibin; mînak derbarê Ocalan de tiştên cuda dihatin gotin, niha tên guhertin.Ev guhertin girîng e.  Mînak siyaseta CHPê jî di vir de guherî, dema ku serokê wê Kiliçdaroglu got, "Mirov dikare bi Ocalan re hevdîtin çêke", di rayagiştî de bandorek mezin çêkir.  Aloziya vê dawiyê jî li gor min aliziya ber çareseriyê ye. Derfet û rewsa çareserkirinê ji herdemê xurttir e. Lê divê em ji bîr nekin, pirsgirêka Kurd pir alî ye û çareseriya wê jî demdirêj e. Pirsgirêkên netrewî hema wisa bi biryarek hikûmetê re nayên çareser kirin. Lê mirov dikare vê pirsgirêkê ji çekan dûr bixe, bîne têxe nav demokrasiyê, bîne nav parlemenê. Divê ev neyê ji bîr kirin: Li Tirkiyeyê aliyên ku rejîmeke otorîter dixwazin hene. Aliyên ku çareseriyê dixwazin jî hene, aliyên ku naxwazin jî heneç
Reşad Ozkan/Muenchen
resadoezkan@hotmail.com

>>>Çalişlar û Babahan: Tenê herdu Abdullah dikarin çareseriyê bibînin

Including PKK on EU terrorist list would be a mistake difficult to repair

Professor Udo Steinbach/Foto: Reşad Ozkan

Professor Udo Steinbach, a Middle East expert from the German Oriental Institute, has commented on the efforts by the EU [European Union] to include the PKK [Kurdistan Workers Party] on its “list of terrorist organizations” by saying that “This would be the greatest mistake that the EU could make, and would be very difficult to repair.”

By Reşad Ozkan

While it is being suggested by various diplomatic circles that it is pro-war forces that are behind the efforts to continue the political ban on the PKK in Turkey and certain European countries, experts who have made statements to our newspaper are united in expressing the same view. International law expert Norman Paech, who spoke with me the day before yesterday, stated, “The prohibitions imposed against the PKK are meaningless and without justification.” Yesterday, I sought the views of Professor Udo Steinbach, a Middle East expert from the Orient Institute affiliated with the University of Hamburg.

In an exclusive statement to our newspaper, Steinbach, who closely follows political developments in the region, said that “The change in name and strategy that the PKK has instituted is a very important change implemented by the Kurdish national movement”, and that “It was in fact just this sort of change that was desired by the member states of the European Union.”

Stating that the function the PKK had taken on both militarily and politically had in any event come to an end, Steinbach stated, “It had become inevitable that the PKK would dissolve itself, and that KADEK [Kurdistan Freedom and Democracy Congress] would be established.”

Pointing out that he had drawn attention to these same points in a conference in Berlin held a year ago, Steinbach said that “If, in addition to the name change, there has been a real change in the program and strategy, then this will, I hope, mean a new revolution in the Kurdish problem.”

Steinbach, stating that for the leadership organs of the new structure to be selected via democratic processes, and for its core structure to be shaped democratically in every area as well would be decisive in terms of the political activities of the new formation, said that “It is all new, and one must await developments.”

Evaluating the establishment of KADEK as a correct step forward, Steinbach said that “If KADEK, with democratic methods, should succeed in engaging in activities in the various political arenas, and convinces Europe of this, then it will get great political support, and will escape being stamped with the ‘terrorist’ label.” Steinbach also noted the following: “The Kurds have to do good publicity work. KADEK has to stress public relations and publicity work in a professional manner.” "

“Irrational and senseless idea”

When I said “The European Union wants to put both the PKK and the just-established KADEK on its list of terrorist organizations; if such a decision should come out of the EU meeting to be held in Brussels, what would the results of this be?”, Steinbach reacted harshly. Expressing scorn, he spoke as follows: “If the EU were really to try to put the PKK and KADEK onto its list of terrorist groups, this would in my view be the greatest mistake the EU could make, and would be very difficult to repair. I have no great deal of information on this. But I hope that the EU members will renounce this irrational and senseless idea.”

“Let us leave individual countries aside”, said Steinbach. “I can see no tangible reason for the PKK and KADEK to be prohibited on a European-wide scale, and I do not assign much probability to such a decision being taken.”

Source: Translated from Turkish; originally published in “Ozgur Politika” newspaper on 30 April 2002; Turkish text available at

http://www.ozgurpolitika.org/2002/04/30/hab27.html

    KurdishMedia.com (Translated)
    30/04/2002 00:00:00
http://www.kurdmedia.com/article.aspx?id=8512